Czy meduzy naprawdę są nieśmiertelne?

Te galaretowate stworzenia pulsują wzdłuż prądów oceanicznych i występują w dużych ilościach w ciepłych i zimnych wodach oceanów, wzdłuż linii brzegowej, a także w głębokich wodach. Należy pamiętać, że meduzy nie są rybami, ale są zwierzętami bez kręgosłupa, czyli bezkręgowcami.

Czy meduzy żyją wiecznie?

Naukowcy odkryli meduzę, która może żyć wiecznie. Meduza Turritopsis dohrnii jest obecnie oficjalnie uznawana za jedyne stworzenie, które jest nieśmiertelne.

Sekret wiecznego życia to nie tylko życie bardzo, bardzo długo. Chodzi o brak starzenia się. Meduzy rozmnażają się, a następnie, postawione w obliczu normalnej trajektorii życia i śmierci, decydują się na powrót do etapu niedojrzałości seksualnej. Jedynym sposobem, w jaki meduza może umrzeć, jest zjedzenie jej przez jakąś rybę lub choroba. Turritopsis dohrnii skrywa jednak wiele tajemnic. Chociaż proces przejścia od stadium dorosłego do polipa był wielokrotnie obserwowany w środowisku laboratoryjnym, .

W przypadku Turritopsis dohrnii ten żelek jest nie tylko wyjątkowym mistrzem przetrwania. Od dawna wiadomo, że gatunki morskie wędrują po świecie w balastach statków. Naukowcy niedawno zidentyfikowali tę nieśmiertelną meduzę jako doskonałego podróżnika, szczególnie przystosowanego do przetrwania na długodystansowych frachtowcach.

Cykl życia meduz

Nowe życie meduzy rozpoczyna się od zapłodnionego jaja, które rozwija się w larwę; planula. Po przepłynięciu z miejsca wyklucia planula ląduje na powierzchni, gdzie staje się polipem: ciałem w kształcie rurki z ustami na jednym końcu i rodzajem stopy na drugim końcu. Przez chwilę pozostaje w miejscu, rosnąc w małej kolonii polipów dzielących między sobą przewody pokarmowe.

W końcu, w zależności od gatunku meduzy, jeden z tych łagodnych guzów utworzy wydzielinę zwaną pąkami lub może wytworzyć odrębne kawałki ułożone jeden na drugim, które można następnie oddzielić od reszty kolonii. Proces ten jest odpowiedzialny za następujące etapy cyklu życiowego meduz: ephyra i medusa.

Ephyra jest małą meduzą, podczas gdy medusa jest w pełni rozwiniętym dorosłym stadium zdolnym do rozmnażania.

Dla większości innych meduz faza ta jest końcem. Ale Turritopsis dohrnii ma w zanadrzu popisowy numer: w obliczu pewnych rodzajów stresu środowiskowego, takich jak głód lub obrażenia, może stać się małym płatem tkanki, który następnie staje się etapem niedojrzałego seksualnie polipa. Trochę tak, jakby motyl zamieniał się w gąsienicę lub żaba ponownie stała się kijanką.

Oczywiście Turritopsis dohrnii nie jest tak naprawdę nieśmiertelna. Nadal może zostać zjedzona przez drapieżniki lub zabita w inny sposób. Jednak jej zdolność do zmiany etapów życia w odpowiedzi na stres oznacza, że teoretycznie może żyć wiecznie.

Turritopsis dohrnii została po raz pierwszy odkryta w latach osiemdziesiątych XIX wieku w Morzu Śródziemnym i została przedstawiony jako wyjątkowo trwały gatunek. W pełni rozwinięta Turritopsis dohrnii ma niecałe 0,5 cm długości. W środku przezroczystego dzwonu widoczny jest jaskrawoczerwony brzuch, a krawędzie wyłożone są 90 białymi pazurami.



Tak tajemnicze i interesujące jak one, meduzy te tak naprawdę nie żyją wiecznie. Koncepcja nieśmiertelności może być dokładniej określona jako seryjna regeneracja. Nadal nie wiadomo, czy istnieje jakiekolwiek ograniczenie liczby regeneracji tych meduz. W laboratorium rekord wynosi 12, choć jest prawdopodobne, że w naturze mogą osiągnąć więcej cykli.

Ze względu na zdolność meduzy do regeneracji i tworzenia kopii samych siebie, meduza może utrzymać geny w czołówce składu genetycznego swojego gatunku bez poświęcania całego czasu i energii na rozmnażanie.

Farmaceuci, lekarze i naukowcy mają nadzieję, że badanie jej cyklu życia doprowadzi do zatrzymania procesu starzenia się dla nas, ludzi.