Czołg podstawowy (MBT - Main Battle Tank) M1 Abrams został zaprojektowany w latach 70., a do seryjnej produkcji wszedł w 1980 roku. Pierwsze wersje czołgu ważyły 55 ton, ale wraz z modernizacjami kolejne wersje były coraz cięższe, aż osiągnięto masę niemal 63 ton. Pojazd napędzany jest silnikiem turbowałowym o mocy 1500 KM, osiąga maksymalną prędkość ok. 70 km/h na drodze i niecałe 50 km/h w terenie. Zasięg w zależności od wersji waha się w granicach 450-500 km.
Czołg występuje w kilkunastu wersjach, a starsze egzemplarze są na bieżąco modernizowane do nowszych standardów.
Początkowo Abramsy miały armatę gwintowaną kalibru 105 mm, ale już w roku 1985 została ona zamieniona na gładkolufową armatę 120 mm.
Czołgi M1 oprócz Stanów Zjednoczonych (w armii i piechocie morskiej) użytkowane są w Arabii Saudyjskiej, Australii, Iraku, Kuwejcie i Egipcie.
Abramsy po raz pierwszy bojowo zostały użyte podczas pierwszej wojny w Zatoce Perskiej w czasie operacji Pustynna Tarcza i Pustynna Burza, gdzie odniosły druzgocące zwycięstwo nad przestarzałymi siłami pancernymi Iraku.
Nigdy żaden Abrams nie został zniszczony w wyniku ostrzału z wrogiego czołgu.
Abramsy bywały uszkodzone w wyniku omyłkowego strzału przez własne siły (również przez inne Abramsy, w jednym z takich wypadków zginął jeden z członków załogi), w wyniku eksplozji dużych min, ostrzału z ręcznych granatników przeciwpancernych RPG oraz ppk (przeciwpancernych pocisków kierowanych), ale zawsze po ewakuacji przez jednostki inżynieryjne czołgi udawało się przywrócić do służby.
W czasie operacji Pustynna Burza doszło nawet do kilku przypadków ostrzelania przez sojusznicze śmigłowce za pomocą pocisków przeciwczołgowych AGM-114 Hellfire, ale nawet w tych wypadkach czołgi były "jedynie" uszkodzone, a wszystkim członkom załóg udawało się ujść z życiem.
Dobra, dobra. Chwila. Chcesz sobie skomentować lub ocenić komentujących?
Zaloguj się lub zarejestruj jako nieustraszony bojownik walczący z powagą